Stowarzyszenie Miłośników Jarosławia zawdzięcza generałowi Wacławowi Scaevoli Wieczorkiewiczowi swoje powstanie. Z jego inicjatywy i przy współudziale sekretarza Magistratu i kierownika Muzeum Miejskiego Jana Harlendera oraz inspektora szkolnego Kowaliszyna, została powołana do życia w roku 1934 nowa, jarosławska organizacja społeczno-kulturalna. Było to Stowarzyszenie Miłośników Dawnego Jarosławia. Oficjalne spotkanie założycielskie odbywa się w maju 1935r., a W.S. Wieczorkiewicz zostaje jego PIERWSZYM PREZESEM.

Wkrótce przy Stowarzyszeniu powstaje Sekcja Konserwacji Zabytków, która mogła się pochwalić znaczącymi osiągnięciami konserwatorskimi. Przeprowadzono mianowicie częściową rekonstrukcję 9 baszt i murów klasztoru Benedyktynek. Odnowiono także bramę wejściową i przygotowano do rekonstrukcji podcienia kamienicy Orsettich oraz dwu kamieniczek przy Rynku. Sekcja ta przeprowadziła też dokładną rejestrację zabytków Jarosławia i powiatu.

Generał W.S. Wieczorkiewicz pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia do rozpoczęcia II wojny. Jak na stosunkowo krótki czas sprawowania swej funkcji w Stowarzyszeniu, jego osiągnięcia trudno przecenić.

Z zamiłowania był żołnierzem, już w młodości, w roku 1911 wstępuje do Związku Strzeleckiego, gdzie po odbyciu szkolenia zostaje podporucznikiem i z rąk samego Komendanta Józefa Piłsudskiego otrzymuje odznakę oficerską, tzw. "Parasol". Następnie obejmuje funkcję komendanta Związku Strzeleckiego w Wiedniu. W czasie I wojny walczył w I Brygadzie odznaczając się męstwem i odwagą.

Latem 1917 r., po "kryzysie przysięgowym" zostaje internowany i umieszczony w twierdzy Werl w Niemczech. Zwolniony w 1018 roku, powraca do kraju i organizuje w Lublinie oddział ochotniczy w celu wsparcia walczącego Lwowa. Wraz ze swoimi żołnierzami zdobywa kilka miejscowości dając przykład niezwykłego poświęcenia i męstwa. W roku 1919 dowodził 9 pułkiem i VI brygadą piechoty w czasie walk z bolszewikami, wtedy też awansował do stopnia pułkownika. W latach 1924-26 kończy Wyższą Szkołę Wojskową kształcąc się w Polsce i we Francji.

W Jarosławiu W.S. Wieczorkiewicz znalazł się w roku 1926, po przewrocie majowym. Objął tu dowództwo 24 Dywizji Piechoty. Tutaj też awansował do stopnia generała brygady, który otrzymał w roku 1927. Jednocześnie generał był dowódcą całego Garnizonu Jarosław. W czasie swojej wojskowej działalności generał Wieczorkiewicz zainicjował utworzenie jarosławskiej Delegatury Towarzystwa Ligi Morskiej i Kolonialnej i wybierany był kilkakrotnie jej prezesem. Liga organizowała często imprezy sportowe - zawody kajakowe i pływackie. Generał popierał akademicki ruch sportowy, był członkiem komisji sędziowskich, inicjatorem różnorodnych imprez sportowych, piastował funkcję honorowego prezesa "Wojskowego Klubu Sportowego "Ognisko" i patronem jarosławskiego Oddziału Związku Strzeleckiego "Strzelec".

W sierpniu 1936 roku, w uznaniu zasług, Rada Miasta nadała generałowi Wieczorkiewiczowi honorowe obywatelstwo miasta Jarosławia.

Gdy wybucha II wojna, generał otrzymuje rozkaz zabezpieczenia granic z Węgrami i Słowacją. Organizował obronę linii Sanu oraz dowodził obroną odcinka Sieniawa - Radymno. Niestety, przewaga wroga torpedowała wszelkie wysiłki utrzymania powierzonych terenów w rękach polskich, do klęski walnie przyczyniło się także wkroczenie 17 września wojsk sowieckich na terytorium Polski. W tych warunkach generał Wieczorkiewicz przedostał się do Rumunii a następnie do Francji, do generała Sikorskiego. Pełnił tam funkcję kierownika Inspektoratu Wyszkolenia przy Naczelnym Wodzu w Paryżu. W roku 1943 wyjeżdża do Szwajcarii i działa tam w konspiracji na rzecz sprawy polskiej.

Po wojnie pozostał w Szwajcarii będąc aktywnym działaczem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, powstałego a w roku 1968 jego prezesem w Genewie Piastował także stanowisko wiceprezesa powstałego w roku 1940 Stowarzyszenia Polaków "Polonia". Utrzymywał kontakty ze środowiskiem Polaków w Londynie, uczestniczył na przykład w obchodach 1000-lecia Polski w roku 1966.

Życie generała Wacława Scaevoli Wieczorkiewicza zamyka się w datach 1890 - 1969. Urodził się we Lwowie, zmarł w Genewie, w wieku 79 lat. Pochowany został na cmentarzu św. Józefa. W ciągu swojego pracowitego, pełnego poświęcenia dla Polski życia, odznaczony został: Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Orderem Odrodzenia Polski "Polonia Restituta" III klasy, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.

Generał Wieczorkiewicz zaproszony na Zjazd Kombatantów Legionów do Londynu, nie mogąc w nim uczestniczyć ze względu na stan zdrowia, napisał piękny i prawdziwie patriotyczny list do uczestników.

Słowa tego listu można dzisiaj strawestować odnosząc je do postawy i czynów samego Generała:

"Temu, co odszedł na zawsze, składamy hołd z wyrazami głębokiej czci dla Jego wiary i wytrwałej służby dla Polski."